‘Hallo?’
‘Ja hallo?’
‘Ben jij het, Joortje?’
‘Nee, ik ben iemand anders.’
‘Niet waar, ik hoor dat jij het bent!’
‘Nee hoor, ik ben Joris van Os niet.’
‘Goddank heb ik je eindelijk te pakken,’ snottert Thierry. ‘Het was nog een heel gedoe om je geheime nummer te achterhalen.’
‘Dat geheime nummer heb ik om een reden, Thierry!’
‘Ja maar ik voel me zo zielig, Joortje!’
‘Ik ga ophangen.’
Thierry barst los in deerniswekkend geween. ‘Ze laten me in de steek, Joortje. Allemaal!’
‘Wat is er nou weer?’ zeg ik.
‘Heb je het niet gelezen van Henkie Otten?’
‘Ik hou het allemaal niet zo bij, Thierry.’
Thierry huilt. ‘HUUU-HUU-HUUUU,’ loeit hij. ‘Henkie weg. Dorien weg. Of weet ik veel hoe ze heten. En dat allemaal omdat ik zei: Henkie, we hebben wat plantjes nodig om ons kantoortje mee op te vrolijken. Tis hier zo’n kale boel. Zegt Henkie: Nee, das veels te duur. Ik zeg: Als ik plantjes wil dan komen er plantjes, gesnopen? Wat doet Henkie? Gaat ie obstinaat in de plantenbakken staan zeiken. En die pis van hem is 12% spiritus. Nou, reken maar uit. Alle plantjes dood. Dan spoor je toch niet?’
‘Ik heb hier effe geen zin in, Thierry,’ zeg ik met een blik op het middernachtelijk uur.
‘En dan die paashaas!’ roept Thierry uit.
‘Paashaas?’
‘Komt er ineens een paashaas aan de deur,’ jammert Thierry. ‘Ik zeg: Henkie heb jij een paashaas besteld? Zegt ie: Nou en of heb ik een paashaas besteld! Ik zeg: Zonder mijn toestemming worden hier geen paashazen besteld! Zegt Henkie: Als jij planten bestelt, dan bestel ik paashazen!’
‘Ik word hier moe van,’ zeg ik.
‘En dan die Viagra!’ roept Thierry uit.
‘Viagra?’
‘Komen er ineens allemaal mailtjes over Viagra binnen. Ik zeg: Henkie, heb jij Viagra besteld? Zegt ie: Nou en of heb ik Viagra besteld. Ik zeg: Hoezo bestel jij hier Viagra? Zegt ie: Omdat ik een slappe krijg van al dit gedoe. Ik zeg: Wie is hier nu eigenlijk de baas? Zegt Henkie: Nou als de zaken er zo voor staan stap ik uit de partij!’
Thierry huilt weer. ‘HUU-HUUU!’ loeit hij. ‘En Joortje, hij heeft alles meegenomen. Alle wachtwoorden. Alle rekeningen. Ik kom facebook niet meer in, mijn privérekening niet, nergens. Hij heeft zelfs m’n huissleutel! Kom ik thuis, staat ie achter het raam naar me te zwaaien. Zelfs mijn hond heeft ie tegen me opgezet!’
‘Oei.’
Thierry zucht. ‘Toen moest ik opeens denken aan wat jij destijds zei, toen ik de partij oprichtte …’
‘O?’
‘Jij zei: Pas op, Thierry, denk aan de Paradox van Wollheim! Kies je voor democratie in de partij, dan kiest de partij voor een beleid waar je niet achter staat. Kies je voor géén democratie in de partij, dan beschuldigt de partij je van despotisme. In het eerste geval lopen ze over je heen, in het tweede geval lopen ze van je weg. In beide gevallen valt de beweging uiteen.’
‘O ja.’
‘Weet je, Joortje. Af en toe denk ik: ik laat de boel aan Annabel, koop ergens een huisje en ga lekker boreale boekjes lezen. Afijn, ik moet gaan. Morgenochtend vlieg ik met Jort Kelder naar Ibiza.’
‘Welterusten, Thierry.’
‘Welterusten, Joortje.’
Ik hang op en schrijf op een kladje: ‘Nieuw geheim nummer aanvragen.’