Zoals u weet ga ik om de week naar de Arabische barbier in Vaartbroek. Niet om progressief te wezen, maar omdat de moslimkapper vijf euro goedkoper is dan de Brainwash. Maar nu is het Suikerfeest. En dus ga ik, zijnde een ruimdenkende vent, langs met mierzoete troep om mijn islamitische broeder te tonen hoe piramidaal tolerant ik wel niet ben.
Samir is barbier en is dat inderdaad alleen maar geworden omdat het rijmt. Hij knipt prima en is niet te beroerd om na afloop ook nog even mijn baard te finetunen.
‘Salaam aleikum!’ brul ik terwijl ik naar binnen storm met mijn suikerpret.
Samir krijgt zowat een breinverzakking. ‘Wollah nog aan toe! Toch niet wéér zo’n figuur? Ach ach, moge de Profeet mij duizendmaal behoeden!’
‘Wat is er mis, Samir?’ vraag ik verbaasd.
‘Sorry, Joortje,’ zegt Samir, ‘maar ik heb het even gehad met joviale Hollanders die hier hun verdraagzaamheid komen ventileren!’
‘Hoe bedoel je?’
Samir legt het uit.
‘Kijk Joortje, wij moslims zijn vaak boos, dat geef ik grif toe. Voor een deel is dat erfelijk, omdat onze voorouders altijd schurend zand in de naad hadden. Maar het ligt ook een beetje aan de Hollanders.’
‘Ah, je bedoelt rechtse fascisten en islamofoben?’ zeg ik begrijpend.
‘Nee verdomme, niet vanwege de islamofoben,’ roept Samir uit. ‘Islamofobie, dat begrijpen wij wel. Als ik de voordeur openzet en er schuimt meteen tachtig man naar binnen, dan denk ik ook even van: ho ho ho, wie zijn jullie allemaal? Nee, als iéts ons razend van woede maakt is het wel BNNVARA!’
‘BNNVARA?’ roep ik verwilderd uit.
‘BNNVARA,’ bevestigt Samir. ‘Die neerbuigende inschikkelijkheid. Die badinerende linksheid. Dat teisterende paternalisme. Vreselijk!’
‘Paternalisme?’
‘Zo’n hippe vent van de nrc die opeens mee gaat doen aan de ramadan,’ legt Samir uit. ‘Die overtrokken aandacht die krampachtig alle verdeeldheid moet maskeren. Al die tv-programma’s. Die artikelen. Stel je voor dat je als Nederlander in Marokko woont, en dat elke keer als je een feestdag hebt er twaalf cameraploegen over de vloer komen. Dat de koning per se mee wil doen en dat elke burgemeester je komt feliciteren. En dat ze dan praten alsof je debiel bent. Zo van: ‘ACH WAT EEN MOOIE TRADITIE! GEWELDIG. WAT EEN GEWELDIG MOOIE VERRIJKENDE TRADITIE. JULLIE ZIJN EIGENLIJK HEEL LIEF HE? JA JA.’
Samir zucht.
‘Ik zag net nog een programma waarin ze een stel moslima’s naar een bejaardenhuis slepen om daar de polonaise te dansen. Dan moeten ze vrolijk meeklappen en zingen. En iedereen roept steeds: LEUK HE? LEUK HE? WAT HEBBEN WE TOCH EEN RESPECT VOOR ELKAAR! Ik kan niet adequaat benadrukken hoeveel kwaad bloed dat zet in de Marokkaanse gemeenschap.’
‘En dan dat Sesamstraat-toontje!’ gaat de barbier verder. ‘WAT KUNNEN WIJ EEN HOOP VAN JULLIE LEREN! GUTTE GUTTE GUT. Bij de baard van de Profeet, wat is dát erg. Wij denken sowieso dat Nederland één grote jostiband is, maar bij BNNVARA maken ze het wel erg bont.’
Samir kijkt weemoedig naar een foto van zijn gezin aan de wand.
‘Wij hebben al problemen genoeg om onze kinderen op het rechte pad te houden. Wat gebeurt er dan? Komt er weer zo’n figuur, zo’n Francisco van Jole zeg maar, die een beetje vergoelijkend gaat lopen doen. Zo van: ha ha die schoffies toch. MAAR JA, WIJ ZIJN OOK GEEN LIEVERDJES MET ONS SLAVERNIJVERLEDEN. Nou, probeer zo’n jong dan nog maar eens te leren dat hij zich in den vreemde gedragen moet!’
Samir schudt het hoofd. ‘Je kunt van die rechtse rakkers vinden wat je wil, maar ze zien ons wel voor vol aan. Ze praten tenminste niet zo weeïg op ons neer. Maar die gretige weldoeners van BNNVARA. Dat wanhoopsfatsoen. Pure terreur is het. Zand is vervelend, maar niets schuurt ons erger langs de naad, dan de linkse bühnepraat!’
Samir trekt het even niet meer. Met een van opperste ellende vertrokken gezicht gaat hij zitten en begint met diepe uithalen te grienen.
Afijn, awkward!
Ik kuch, haal bij het afrekenen twee extra tientjes tevoorschijn en laat de arme kerel alleen met zijn verdriet. Misschien kan ik bij de Arabische groenteman om de hoek nog goede sier gaan maken.